بن مایه های مشترک عشق به وطن در اشعار ابراهیم طوقان و طاهره صفارزاده

وطن دوستی یا عشق به میهن یکی ازافتخارات انسان در طول تاریخ و جزو مهم ترین درون مایه های اشعار شاعران معاصر عرب و فارسی است. از جملۀ این شاعران، شاعران ملیگرای فلسطینی و ایرانی، ابراهیم طوقان و طاهره صفارزاده هستند که احساس عشق به وطن در جای جای اشعارشان به خوبی آشکار است. شعر این دو شاعر جزئی از شعر مقاومت در جهان است که با نام فلسطین و ایران تجلی می یابد. در شعر دو شاعر بن مایه های مشترکی مانند وطن پرستی، آزادی و عدالت خواهی، مدح قهرمانان و شهیدان وطن، دعوت به مبارزه در راه وطن و کاشتن بذر امید نسبت به آیندۀ درخشان وطن را می توان مشاهده کرد. دو شاعر در بیان عشق خویش به وطن از نمادها و اساطیر برای اشاره به وجود دشمنان و استعمارگران وطنِ خویش بهره گرفته اند و با این کار توانستند مردم سرزمین خویش را به پایداری و مقاومت در برابر بیداد حاکمان ظالم زمان برانگیزانند، با این تفاوت که حضور نمادها و اسطوره ها در شعر صفارزاده بیشتر و ملموس تر از شعر طوقان است. در مقالۀ پیش رو بر آنیم به بررسی مفهوم عشق به وطن در اشعار این دو شاعر بپردازیم و مضامین مشترک سیاسی و اجتماعی مرتبط با میهن دوستی در اشعار آن ها را به صورت تطبیقی و با ارائۀ شواهد بررسی کنیم.